تاب آوری و تاثیر آن در زندگی ما

سازه تاب‌آوری که به حیطه روانشناسی مثبت مربوط می‌شود، به معنای موفق بودن، زندگی کردن و خود را در شرایط دشوار و با وجود عوامل خطر زا رشد دادن است .
فرد تاب آور به عادی قادر به تفکر خلاقانه و منعطف درباره حل مسائل است؛ یعنی هر وقت نیاز داشته باشد از افراد دیگر کمک می‌خواهد و در حل مشکلات مربوط به خود و دیگران کاردانی نشان می‌دهد. افراد تاب آور درجه‌هایی از سلامتی و استقلال را نشان می‌دهند. آنها قادرند که خود فکر کنند و آن را عملی سازند. آنها وقتی از محیط شان انتقاد دارند، قادر هستند که نظراتشان را به دیگران انتقال دهند. آنها احساسات خوبی نسبت به اطرافیان دارند و توانایی‌هایشان را برای تغییر دادن محیط شان باور دارند (آلورد، بکگار و دیانا ، 2006).
افرادی که تاب‌آوری بالایی دارند بر حسب شرایط موقعیتی به تنظیم سطح بازداری می‌پردازند. در مقابل افرادی که دارای سطح پایین تاب‌آوری هستند به سطح یکسانی از بازداری و بدون توجه به درخواست‌های موقعیتی و به صورت محدود شده ای مبادرت می‌ورزند. در مواجه با شرایط استرس آمیز، افراد دارای سطح پایین تاب‌آوری به شیوه ای خشک و یکنواخت بی نظم و آشفته رفتار می‌نمایند و در هر موقعیتی پیامد رفتاری آنها احتمالا ناسازگارانه است. افراد تاب آور به عنوان افرادی توصیف می‌شوند که علایق وسیعی دارند، دارای سطح اشتیاق بالا هستند، جراتمند هستند، از لحاظ عاطفی آرام هستند دارای معنای فردی در زندگی هستند و قادرند شرایط استرس زا را تعدیل نمایند. (لاتار و همکاران، 2000).
گرد آوردنده: فرزانه حسن زاده نمین
متخصص روانشناسی و کوچ روابط