شیوه های محبت به فرزندان

محبت کردن به یکدیگر جز اجزای اصلی ارتباطی می باشد.
چگونه به فرزندانمان محبتمان را نشان بدهیم:
باتوجه به گروه سنی فرزندان شکل نشان دادن محبت ما متفاوت خواهد بود. والدین می توانند از چند شیوه مشخص استفاده کنند که شامل: گفتار، رفتار و رفع نیازهایشان می باشد.
نوزاد: محبت ما به نوزاد از راههای بسیار مستقیم و فیزیکی ابراز میشود، مثل غذا دادن، بغل کردن و آرام کردن، نوازش کردن، حرف زدن و بازی کردن با آنها.
بچه های نوپا: محبت کردن به بچه های نوپا مثل محبت به نوزادان است با این تفاوت که با محبت کردن به آنها وتشویق به یادگیری مهارتهایی مثل راه رفتن، غذا خوردن و لباس پوشیدن تاکید بیشتری می کنیم.
کودکان مدرسه رو: سن شروع مدرسه مرحله مهمی ازمراحل رشد کودک است. در این مرحله می توانید به کارهایی که در مدرسه انجام می دهد توجه کنید و نشان دهید که از خواسته های او حمایت می کنید و برای آنها ارزش قائلید. شما می توانید کاری کنید که شریک زندگی مدرسه ای او شوید. و یا همراه او در گردشهای دسته جمعی در مدرسه شرکت کنید تا ارزش بیشتری نزد او پیدا کنید. برای رشد مهارتهای اجتماعی می توانیداو را تشویق کنید که از دوستش به خانه دعوت به عمل آورد.
فرصت های کوچک برایش فراهم کنید تا مهارتهای مختلف مثل ورزش، موسیقی، وتاتر را بیاموزد. محبت تنها از طریق بغل کردن و بوسیدن نیست بلکه باید به آنها کمک کنیم تا بیشتر مستقل شوند و خودشان کارهایشان
را انجام دهند.
نوجوان: هنگام تصمیم گیری هایشان مسئولیت بیشتری به آنها بدهیم تا با چنین کاری نشان بدهیم که برای رشد شخصیت آنها ارزش قائل هستیم.
شما در عمل می توانید به نوجوان بیاموزید که تصمیماتی اساسی و مسئولانه بگیرند. مسائل را سبک و سنگین کنند و نتایج کار را همواره مدنظر بگیرند.
اگر شنونده خوبی برای درد و دل های او باشید در واقع به نوعی به او محبت کرده و نشان داده اید که دوستش دارید. هر چند نوجوان عاشق رسیدن به استقلال است اما برای روبرو شدن با مسایلی که برایش پیش می آید نیاز به محبت و حمایت های شما دارد. این نیاز دقیقا زمانی حس می شود که والدین درگیر کارهای شخصی خود هستند.
بغل کردن: در آغوش کشیدن کودکان باعث فراموش کردن تمام زحمات و دردسرهای آنها است. در سن نوجوانیسعی کنید ارتباط فیزیکی کمتری برقرار کنید، بعضی بچه ها به طور ذاتی از این کار متنفرند.
محبت بی قید وشرط: محبت ما برای فرزندمان باید بی قید وشرط باشد. اگر بچه ها احساس کنند که فقط در صورتی دوستشان داریم که کار درستی انجام دهند. در آینده نیز همواره با شک و تردید وعدم اطمینان زندگی می کنند.
فقط کافی است که با گفتار واعمالمان مطمئنشان کنیم که برایشان ارزش قائلیم. اگر چنین کاری انجام دهیم برای او پایه ای محکم در زندگی بنا نهاده ایم که می تواند احساس اعتماد به نفس و ارزش به خود را بر آن بنا نهد.
مولف: فرزانه حسن زاده نمین، روانشناس